ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Η αναθεωρημένη έκδοση του νέου αυτού βιβλίου συνιστά την πιο περιεκτική επιχειρηματολογία κατά της άμβλωσης ως επιλογής που έχει έως τώρα δημοσιευθεί. Το βιβλίο παρέχει αρκετές (μη-θεολογικές) αιτιολογήσεις του συμπεράσματος ότι όλα τα ανθρώπινα πλάσματα, περιλαμβανομένων και εκείνων εντός της μήτρας, πρέπει να γίνονται σεβαστά ως πρόσωπα. Ασκεί κριτική στην άποψη ότι η άμβλωση δεν είναι λάθος ακόμη κι αν το ανθρώπινο έμβρυο είναι πρόσωπο. Εξετάζει δύσκολες περιπτώσεις για όσους είναι υπέρμαχοι της ζωής, όπως η άμβλωση στην περίπτωση βιασμού ή κινδύνου της ζωής της μητέρας, καθώς και δύσκολες περιπτώσεις για τους υπερασπιστές των αμβλώσεων, όπως είναι η άμβλωση για λόγους επιλογής φύλου και το σκεπτικό «προσωπικά είμαι αντίθετος αλλά δημόσια επικροτώ την άμβλωση». Τελειώνει εξετάζοντας αν η τεχνητή μήτρα θα μπορούσε να τερματίσει την διαμάχη γύρω από τις αμβλώσεις και δικαιώνει την άποψη ότι κάθε εκ προθέσεως άμβλωση είναι ηθικά εσφαλμένη.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος στη Β΄ έκδοση

1. Eισαγωγή

2. Είναι η θανάτωση νεογνού ηθικά επιτρεπτή;

3. Ανατέλλει το πρόσωπο ταυτόχρονα με τη Γέννηση;

4. Aνατέλλει το πρόσωπο κατά τη διάρκεια της κύησης;

5. Συνδέεται η ηθική υπόσταση του εμβρύου με την ανάπτυξή του;

6. Αρχίζει η ιδιότητα του προσώπου κατά τη Σύλληψη;

7. Ενστάσεις κατά του βασικού ηθικού κύρους του ανθρώπινου εμβρύου

8. Eίναι σφάλμα να αμβλωθεί πρόσωπο;

9. Δύσκολες περιπτώσεις για τους επικριτές των αμβλώσεων;

10. Δύσκολες περιπτώσεις για τους υπερασπιστές των αμβλώσεων

11. Άμβλωση και προστασία συνειδήσεως

12. Θα μπορούσαν οι τεχνητές μήτρες να βάλουν ένα τέλος στη συζήτηση περί αμβλώσεων;

Παράρτημα

Βιβλιογραφία

Απόσπασμα από το βιβλίο "Θεωρήστε την κατάσταση ενός πατέρα που πάσχει από σύφιλη και η γυναίκα του υποφέρει από φυματίωση. Ανακαλύπτει ότι είναι έγκυος στο πέμπτο τους παιδί. Από τα άλλα παιδιά, το πρώτο είναι τυφλό, το δεύτερο πέθανε, το τρίτο είναι κουφό και το τέταρτο έχει κι αυτό φυματίωση. Υπό τέτοιες συνθήκες, η άμβλωση θα φαινόταν σε κάποιους σχεδόν ως καθήκον. Φανταστείτε ακόμη ότι η μητέρα έχει κρυστάλλινη σφαίρα μέσα στην οποία μπορεί να δει όχι όλο αλλά μέρος του μέλλοντος. Βλέπει ότι ο γιος της, αν γεννηθεί, θα μεγαλώσει σε αντίξοες συνθήκες, θα υποστεί σοβαρή κατάθλιψη, θα αγαπήσει δυνατά κάποια που δεν θα του ανταποδώσει την αγάπη και τελικά θα καταλήξει τελείως κουφός, ένα ιδιαίτερα δύσκολο φορτίο που οφείλεται στο πάθος και το επάγγελμά του ως μουσικού. Ο γιος που μόλις περιγράψαμε είναι ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. (σ. 375)".